Memleketimde…
Yapraklar yeşillenip çiçekler açmaya başladığı zaman;karlar eriyip memleketime bahar geldi zannederek,geri dönmek isteyen kuşların duyduğu hisler varken içimde,kış ortasında gelen yalancı baharmış da yaşadıklarım fark edememişim meğer…
Dağlara sığınmış serçeler ;saklasın korusun diye kendilerini.Kondukları her dal,saklandıkları her çalı dile gelmişte,barınamamışlar koca alanda her yer boşken…
Ormanlara hükmeden aslanlar ve gözü pek kurtlar varken,çakallardan koruma yapmışsan kendine,sızlanma.Birde serzenişte bulunuyormuşsun na hak yere;hep hırpalanıyorum diye .Kargalar kılavuzun olmuşsa meğer,mukadderat kaçınılmaz …
Ölümden kaçanlar varmış,birde hiç ölmeyeceğini zannedenler.Kendilerine kartondan dünya yapmışlarda döndürmeye çalışıyorlar usul usul…Heyhat; uyuyacaklarını hesaba katmadan…
Öpenler varmış elleri etekleri birde takla atanlar;ama güvercin ya da kedi değil.Dilleri aşınmış başları dönmüşte yaptıklarından lakin,bakan olmamış kendilerine;hemcinsleri ve de karaktersizler hariç…
Adamlar varmış birde bunlara inat;yamulmayan,bükülmeyen az da olsa meydanda dimdik duran… Boylarına bakmadan harcamak istemişler de;değerleri pahalıymış bozduracak dükkan bulamamışlar …
Kocaman taşlar varmış derenin ortasında.Seller gelmiş gitmişte oynatamamış yerinden… Kahpe bir dinamit lokumu patlatıp parçalamışlar da;taşıyacak adam bulamamışlar dereye girmeye korkarak…
Gerçek inananlar bilir ki;Allah var,Muhammed yar…utanmaz başlarını secdeye koyarken,hesap akıllarına gelmez de yıkarlar ocakları ve de gönülleri…kandırdıklarını zannedenler, kendileri kanmışlardır da anlamıyorlar ne çare;acınacak haldeki zavallılar…
Memleketimdeyim her şeye inat ; güneş doğdu doğacakken ve de uyumamışken hazır…Üç günlük dünyada herkese yer varken ve alıp verdiğin nefes de sayılıyken,yormamak lazım kimseyi ve de ufacık beyinleri…
(Söz meclisten dışarı ve lafım dosttan öte…) Hasan Engin
