Kayalıklardan oluşan bir vadinin en orta yerinde,ayağı suya değecek kadar yakın bir mesafede taş üstünde oturmuş,delicesine akan nehire inat oluşmuş gittikçe içine çeken bir girdaba bakarken, düşme ihtimaline karşı ucu keskin ve sivri bir kayalığa tutunmak zorunda kalmışım …Tıpkı ifadesiz yüzlerle bakan duygusuz insanlarla,dar bir mekanda aynı havayı teneffüs etmek zorunda kalmış biri gibi…
Üstü açık karanlık bir alanda,sadece inişli çıkışlı yürüyen merdivene aydınlatma yapılmış bir mekanda,aşağıdan yukarıya doğru çıkan,donuk ve de zoraki gülme ifadesi vermek zorunda kalmış insanlara bakarken,ben aşağıya doğru iniyorum;hayretler içinde kalmış biri olarak ve acıyarak hallerine…
Dalgın dalgın yürürken yürümeyi istemediğim bir yolda,bir el belirdi ansızın önümde…öyle ki;ancak böyle açılırdı avuçlar açılması gereken yüceliğe ve de ancak böyle istenirdi istenmesi gereken şey;Ne olur yardım eder misin!..ilk defa istemiyordu benden birisi bir şey..yüzü kirli ama gözleri güzel,kirden nasırlanmış elleriyle ufak bir çocuk yalvarması değildi aslında beni etkileyen…Söylenemeyecek ya da yazılamayacak başka başka şeyler…yüzü kirli ama gözleri güzel;gözlerdeki umudu yeşertmek istercesine sarıldım soğuktan üşeyen bedene,sanki kendisi çok sıcakmış gibi…
Kar yağıyor şehrime;güneş en tepedeyken en sıcak haliyle yakarken bedenleri…ve bu havada kötü çocuklar;erimeye yüz tutmuş kardan birde kardan adam yapmışlar …ne çare eritiyor güneş bel bağladıkları ümitleri…
Boş,duygusuz ve de samimiyetsiz konuşmalarla yorulan bedenim uykuya dalmış,kötü kötü rüyalar görürken soğuk terler döktüren,huzur veren bir nida geldi derinden saba makamında;Allahuekber…Haydi felaha doğru…Birazdan,az sonra güneş doğacak karanlık memleketime;her zamankinden daha parlak…ve arkamızda yüce mevlanın eli,kardeşlerimizin reddedilmeyecek duaları olacak…ve artık hep iyiler kazanacak!
Hasan Engin
