“Umutları Yeşertmek lazım”

Umutları Yeşertmek..

Sessiz ve sakin bir ormanlık alanda,çok kimsenin olduğu ama hiç kimsenin olmadığı bir yerde,yaralı bir serçenin inlemeyle karışık feveranıdır aslında;bağıra bağıra söylediklerim…her ne kadar kulaklar duymamak için kapatılsa da…

Hayal kırıklığı denir olmuş,yapılan kahpeliğin adına.Neden şaşırır ki insan ve neden hayal kırıklığına uğrar bile bile;karşısındakinin oynaklığı yüzünden bel fıtığı olduğunu unutarak…

İlkeleri ve inandıkları yüzünden sıkıntı çeken insanlar bu alemde pek rağbet görmezmiş ve hatta enayi de derlermiş aynaya bakmadan…varsın desinler bir hükmü yok da;bize ders veren dava adamcıklarını bu kervanda görünce bir tuhaf oluyor insan…

Zorla güzellik olmaz biliriz…Eyvallah…Lakin;sana umut bağlamış gönülleri,bağnazca ve hoyratça tutumlar içinde heder etmenin,saf beyinleri karıştırmanın ve inançları zedelemenin ne gereği var derler insana…

Yolumuz var gidilmesi gereken.Yoluna kurban olunacak yaradan daha iyi bilir ya;sağa-sola yalpalayarak,yarım yamalak da olsa el bağlayarak,emekleyerek de olsa devam ederek hatta bazen durarak ne yaptığını bilmeden ama yoldayız yani sonuçta…Demem o ki;hiç endişe etmez ya da utanmaz mı insan;Ya beni örnek alarak hayatına yön verenler olursa,diye…

Kandırıyoruz kendimizi vallahi!bizi göreni zaten unuttuk da(Estağfirullah)bari kuldan da utanmaz olmuşuz ya ona yanarım adamcık olarak…

Yeniden abdest almalı kirlenen zihinler ve de yanasıca bedenler…Hem de boydan aşağıya…

Umutlar yeşertilmeli memleketimde.İnsanlık sevgisi yerleşmeli gönüllere,yaratandan ötürü…Örf,adet ve din kuralları yumağıyla şekillenmiş tertemiz Ahlak sahibi nesiller yetişmeli.Kandırmayı zul sayan,hakkı üstün tutan,ayak-bacak oyunlarını bilmeyen, komşusu açken uyuyamayan,önceliği karşısındakine veren,seven,çalışan,üreten, ve güçlü Türkiye için uğraş veren Ahlak’lı nesiller…

Büyüklerden çok şey bekliyor insanlık ve genç nesil.Yarınları karanlık gösteriyorsa pencereler;kim ister ki pencereye yaklaşmak…

Umudunu kaybetmiş birine vereceğiniz bir ümit yoksa,ona vereceğiniz başka hiçbir şey de yoktur.Varken kaybettirdiğiniz mutluluklar,son verilen yarına dair hayaller,yüze kapatılan açık kapılar,karalamalar,yaftalar,yakıştırmalar ve sonunda ötelenip horlanmalar…

Yaşatmaya çalıştığınız bu yokluklar;yarın yaşanması muhakkak gerçeklerdir…

Herkes;yaşayacaklarını önden hazırlar dostlar…

Ektiğimiz sevgi tohumları olsun,nefret tohumları değil…

Sağlık ve huzur içinde kalın…

Hasan Engin